Home sweet home!

Maandag 2 mei was de dag dat we zouden vertrekken vanuit Costa Rica. Om 05.30 uur stond de wekker, want om 06.30 uur zou de taxi voor ons klaar staan. Onderweg was het beetje druk op de weg, en dit kwam door een dode koe op de weg, haha. Best wel sneu maar er was een ongeluk gebeurd met een auto en met een koe, en de koe lag er dood bij, dus wel erg sneu. Dobby moest afgezet worden bij de Cargo van Copa Airlines, dus dat is niet op de luchthaven zelf. De taxichauffeur heeft ons wel afgezet op de luchthaven want Carlies moest nog geld pinnen, en ik zou daar wachten met alle koffers zodat Carlies alleen maar Dobby moest meenemen. De taxi van Carlies reed nog de verkeerde kant op, maar gelukkig was ze nog op tijd om Dobby af te zetten. Half 9 was Carlies terug, zonder Dobby! Dus, dat is al geregeld. Wij konden ook al inchecken onze koffers afdroppen en konden we ook door. Mijn koffer was 25 kg, maar gelukkig was dat geen probleem voor deze man. Het was ook niet druk bij de douane en ook niet bij de controle, dus we konden zo door! Nog even wat winkels gekeken maar was echt superduur dus daar waren we snel mee uitgekeken, hahah. Om 11.35 uur vlogen we naar Panama City, we zaten helemaal achterin het vliegtuig. Eenmaal op Panama moesten we zoeken waar we Dobby konden ophalen, en dan moesten we nog ook wat met KLM regelen. Wat een gedoe was dat. We hadden Dobby eindelijk gevonden na de migratie dienst, daar stond ze te wachten. Carlies moest daar nog wat dingen regelen dus heb maar even met Dobby gekroeld. Vervolgens moesten wij KLM gaan zoeken, nou deze was nog geeneens open, dus konden we daar nog ruim 3 kwartier wachten. Eindelijk kwamen er troela’s aan, en deze wisten ook niet precies hoe en wat. Uiteindelijk toch gelukt en hun zouden de rest regelen dus dat was fijn! Konden wij weer door de douane en controle en op naar onze gate. We hadden wel echt honger, dus eerst maar even wat gegeten, en voor we het wisten was het al tijd om naar de gate te gaan. We hadden 5 uur op Panama, maar door het regelen voor Dobby hadden we nog maar een uurtje over. Het was een fijne vlucht en het was een luxe vliegtuig met tvschermpje voor in de stoel met touch screen! Dus, 4 filmpjes gekeken, wat geprobeerd te slapen wat niet lukte, gegeten en toen voor we het wisten, was het 9 uur en 40 minuten later, en landde we op Schiphol op dinsdag 3 mei. Eenmaal op Schiphol moesten we Dobby weer zoeken natuurlijk, deze was nu makkelijker te vinden, alleen ze was er nog niet. Dus eerst bagage gehaald, toen Dobby, toen moesten we langs de douane voor Dobby en alles was goed! Dus, Dobby kan Nederland in! Woehoee. We liepen de deuren uit, en daar stond ons welkom comité al weer. Mama, papa, tante Esther en Lyndsey stonden er, en natuurlijk Carlies haar mama en haar zus! Na het hallo zeggen zijn we nog wat gaan eten en drinken bij La Place en toen konden we naar huis! Rond 16.00 uur waren we thuis. Ik heb me koffer opgegooid en alle souvenirs er uitgehaald en al gegeven aan wie het kon. Vervolgens gingen we lekker chinees eten. En om 20.00 uur ging ik naar Mattanja, zij wist nog niet dat ik al terug was want dat had ik als verassing voor haar gehouden. En het was ook een echte verassing! Me mama was ook mee, dus zij was eerst naar binnen gedaan, en toen belde ik aan, Mattanja haar mond stond even open en de tranen kwamen er uit, hahah. Dus wel heel grappig, en het was een echte verassing dus dat was leuk! ’s Avonds ben ik niet te laat gaan slapen want ik was kapot! Ik was even vergeten hoe lekker een bed lig met een dekbed! Dat was even hemel!

Woensdag 4 mei was de eerste dag weer terug in Nederland. Om 12.30 uur werd ik wakker gemaakt dat ik uit me bed moest komen want ik moest zo gaan high teaen, hahah. Niet verkeerd natuurlijk! Ook heb ik al lekker met Aicka over de zeedijk gelopen vandaag, dus dat was ook weer fijn! Alsof er niets veranderd is hier en alsof ik niet zes maanden weg geweest ben, maar dat geef niet.

Het is dan ook totaal niet raar om weer thuis te zijn omdat het lijkt alsof ik nooit weg geweest ben. Maar als ik terugdenk aan alles wat we mee hebben mogen maken, ben ik blij dat wij dit avontuur zijn aangegaan en dat wij deze ervaringen rijker zijn geworden. Er zijn natuurlijk ook minder leuke dingen gebeurd, maar te veel goede dingen! Het was een geweldig halfjaar en het heeft me doen beseffen dat wij als Nederlanders niets te klagen hebben en dat wij blij mogen zijn met wat wij allemaal hebben.

Bedankt voor het lezen van mij blog, hier zal er helaas een einde aan komen aangezien ik hopelijk deze zomer afstudeer en dus nooit meer op reis moet voor school!

Liefs uit Terneuzen,

Thyrza